Op zondag 16 juni was het weer tijd voor een tocht door een van de mooiste kanogebieden in Nederland: De Wieden. Het was een gebied waar Jaap van Dijken graag voer en om die reden draagt de tocht sinds zijn overlijden de naam De Jaap Tocht.

Traditiegetrouw startten we op de parkeerplaats bij Doosje, waar we negen kano’s het water van de Kerkgracht in lieten glijden. Vervolgens peddelden we tweeënhalf uur (voor mijn gevoel kriskras, maar volgens André keurig via de route op de kaart) door een waterlandschap van riet, drijfveen, gele lis en waterlelies, met hier en daar een slingerende fluisterboot of een andere groep peddelaars.

Via de Belterwijde kwamen we bij ons lunchpauze-stekje Ronduite, waar Margot ons trakteerde op een gigantische doos aardbeien uit eigen tuin en we even de tijd hadden voor een boterham, het staren naar een eindeloos heen-en-weer zwemmende zwemmer en een mijmering over of het nu op zijn Nederlands ‘Ronduite’ is of op zijn Frans ‘Rondwiete’. We zijn er nog niet uit.

Daarna staken we schuin tegen de wind in de Beulakerwijde over om aan de noordkant weer verder te varen door slootjes en grachtjes. Toen één slootje bleek dood te lopen hadden we even een penibel moment, omdat acht van de negen kano’s nèt konden keren in de smalle sloot, maar André's boot met zijn dikke zes meter daar beslist te lang voor was. En uitstappen op drijfveen is ook niet echt een optie… Oftewel: oefeningetje in achterwaarts kanoën.
Na nog een kleine stop bij Dwarsgracht (waar we het beeld van ‘De Baggeraar’ ook wel wat vonden lijken op ‘Een Supper’) staken we voor de wind de Beulakerwijde en de Belterwijde weer over om tegen halfzes moe maar voldaan weer in Doosje uit te stappen. Het was een prachtige tocht!

En bij deze een heel groot compliment voor Viktor: na slechts een introductiecursus en 2 woensdagavond-trainingen voer hij zonder problemen deze dertig kilometer! Zelfs de best flinke golven op de Beulakerwijde kregen hem er niet onder. Chapeau!
Wendy Holtkamp