Frenk loopt vast tussen de waterplanten. 

Frenk was een zeer gewaardeerd lid van de Groninger Kano Vereniging waar hij samen met Margo sinds 1992 lid van was.

Frenk was een van de drijvende krachten achter een aantal fraaie meerdaagse tochten die in het voorjaar werden gehouden, meestal in Duitsland. Dat waren bijzondere tochten waar alle leden zich voor konden inschrijven en die grondig werden voorbereid. Altijd werd er gezocht naar routes op onbekende rivieren en meren. De laatste van deze tochten is onlangs gevaren in Oost-Duitsland en omdat ik deze keer ook een rol had in de organisatie, werd mij duidelijk hoe serieus Frenk de voorbereidingen aanpakte. De Duitse waterkaart werd grondig bestudeerd en elke aanduiding die op gevaar wees moest begrepen worden. En toen dat op één punt niet lukte, zinde dat Frenk helemaal niet. Uiteindelijk heb ik daarom een kanovereniging in de buurt gebeld om uitleg. Mede dankzij deze serieuze aanpak werd de tocht een succes. Heel jammer dat Frenk, vanwege een polsblessure, op het laatste moment moest afzien van deelname.

Een bijzondere prestatie leverde Frenk in 2012 samen met Jeroen de Vries door de Elfstedentocht non-stop te varen in eenpersoons kajaks. Binnen 36 uur moesten de elf steden langs gevaren worden, een tocht van 200 kilometer. Ook dit evenement werd goed voorbereid qua planning, navigatie, eten, een grote walploeg en vooral een goede training vooraf. De training bestond o.a. uit het varen van de 120 kilometer lange route van de Stad & Ommelandtocht in twee dagen, de Veluwe Ralley van 100 kilometer en een nachttocht over het Reitdiep. De tocht der tochten verliep goed en ruim binnen de tijd (33 uur) voeren zij samen over de finish.

Frenk was zeer betrokken bij het voortbestaan van het verenigingsgebouw, en dat al vele jaren. Zo’n tien jaar geleden was hij betrokken bij de plannen voor de renovatie van het gebouw. In 2013 startte de huidige gebouwcommissie en daarin vervulde Frenk een belangrijke rol als denker en doener. Dat ‘doen’ gebeurde jarenlang op donderdagen samen met Bob Oldenziel en Hans Jager. Zeer uiteenlopende klussen zijn uitgevoerd, zoals het verbouwen van de bar, versterken van de constructie voor de plaatsing van zonnepanelen, herstellen van ramen en deuren, herstellen van sloten, het maken van een mededelingenbord, verstevigen van de kantinepui en zo nog veel meer. Tot vlak voor zijn op 6 juni begonnen fietsvakantie was hij druk, want hij wilde een klus graag afmaken. Dat was kenmerkend voor Frenk: waar hij aan begonnen was maakte hij ook af.

Bij het denkwerk leerde ik hem goed kennen. Frenk hield het overzicht en kon goed de hoofd- van de bijzaken scheiden. Wanneer er een technisch probleem was hield hij ervan diverse opties grondig tegen elkaar af te wegen. Daarbij was het motto dat het goed moest, zodat we er lange tijd geen omkijken meer naar zouden hebben, en het moest in stijl. (Zie zijn zelf ontworpen eigen huis). De lat lag hoog, al accepteerde hij bijvoorbeeld wel dat door leden uitgevoerd schilderwerk iets minder van kwaliteit was dan dat van de vakman, ‘Ik vind het goed’, zei hij dan als conclusie.

Frenk nam ook geregeld het initiatief als hij ergens een mogelijkheid zag of als hij ergens een ‘gat’ zag ontstaan. Zo regelde hij twee jaar geleden gratis damwandplanken bij de provincie Groningen voor een nieuwe beschoeiing. Dit naar aanleiding van de vernieuwing van de beschoeiing van het nabij gelegen Noord-Willemskanaal.

De ‘pitch’ voor nieuwe leden is een uitvinding van Frenk. Op zo’n pitch presenteren allerlei commissies die vrijwilligers zoeken zich een voor een aan de nieuwe leden. Daarbij moest volgens Frenk de nadruk toch vooral liggen op een gezellige en ontspannen kennismaking. Lange presentaties waren uit den boze.

Heel opmerkelijk was zijn initiatief een paar jaar geleden om met een aantal leden voor het bestuur te koken. Dit als dank voor de bergen werk die het bestuur buiten het zicht van de meeste leden om had verricht. Frenk vond het hoog tijd om iets terug te doen. De maaltijd viel zeer in de smaak.

Frenk en ik hadden regelmatig contact over allerlei zaken. Soms passeerde er iets waar wij ons zeer aan ergerden. Frenk kon daar met subtiele humor op reageren, waardoor de spanning er in een keer af was. Zijn commentaar op een onaardig en heftig geformuleerd mailbericht bestond een keer uit het toevoegen van slechts een uitroepteken. Ook in gesprekken gebruikte hij humor: alleen voor de goede verstaander. Je zag een twinkeling in zijn ogen.

Door al dit verenigingswerk leerden we elkaar goed kennen en waarderen. Ik ben zodoende een aantal keren mee geweest met nachtelijke fietstochten in december door Noord Drenthe, georganiseerd door Frenk en Margo. Zoiets zou niet bij mij opkomen, het zijn wel onvergetelijke, mooie ervaringen geworden.

Mooie herinneringen aan Frenk, ik heb er vele en dat geldt voor veel mensen binnen de GKV. Ik ben Frenk zeer dankbaar voor zijn inbreng, steun, commentaar, humor, vindingrijkheid, vriendschap en ik zal hem zeer missen. Frenk, de vereniging is jou veel dank verschuldigd voor je grote inzet bij het onderhoud en verbeteren van ons fraaie botenhuis en voor je sociale inbreng in het verenigingsleven.

Margo, sterkte gewenst de komende tijd. Vele jaren hebben jij en Frenk veel betekend voor de GKV, komende jaren hoop ik dat de GKV als vereniging voor jou van betekenis kan blijven.

Taco Tel