Simonszand

De start van het zeekanoseizoen ging dit jaar wegens ziekte, weersomstandigheden en meer van dat soort onvoorziene omstandigheden laat van start. Pas op 16 juni hielden we de eerste 'zoute' zeetocht, dat is toch twee maanden later dan in 2018... en zout was hij zeker!

Sinds ik bij de zeekanogroep zit, hoorde ik regelmatig langskomen dat het tochtje naar Simonszand zo mooi is... Nou, inmiddels weet ik uit eigen ervaring dat het een schitterend mooie tocht is!!

De tocht stond voor zaterdag op de planning, maar aangezien de weersverwachting niet gunstig was, werd besloten de tocht op zondag te varen. Met vier dappere heren en één jarige dame vertrokken we met twee auto's naar het prachtige getijdenhaventje van Noordpolderzijl.
Instappen ging prima, het water stond ongeveer een half metertje onder de kade.
Bij vertrek vaar je daar tussen de kwelders door naar het grote water, genaamd de Zuidoost Lauwers, waar we met windkracht 4-5 tegen richting het wantij Robbengat voeren. Bij het Robbengat zou volgens de berekeningen genoeg water moeten staan om over te kunnen steken naar De Spruit, en dat was gelukkig ook zo.
Langs de oostkant van Simonszand, waar de zeehonden lagen te chillen, voeren wij door naar de noordoostkant van Simonszand. Daar gingen we aanlanden en hadden we meer dan genoeg tijd voor een broodje, een bakje koffie met wat lekkers van de jarige en een wandeling over de uitgestorven plaat.


Wat een mooie ervaring, als je het vergelijkt met de Engelsmanplaat. Onze tochtleider Robbert had zelfs nog tijd om filmopnames te maken van de rustende zeehonden in het kader van z'n zeehondenonderzoek.
Na voldoende rust vertrokken we weer met de wind in de rug terug via de kust van Rottumerplaat en de Boschplaat waar we ook weer wat zeehonden tegenkwamen, zelfs een moeder (of vader) met een kleintje!
Bij terugkomst bij Noordpolderzijl merk je goed dat het een getijdenhaventje is, want nu voeren we met net genoeg water onder de kajak weer het haventje in, waar de kade dit keer ruim twee meter hoog was... dus hier moesten de kajaks bijna verticaal de kant weer op.


Foto's: Taco Tel

Al met al een mooie tocht en een late thuiskomst, maar dat had ik er erg graag voor over!!

Harm de Jong